Οι μικροί μας...ποιητές!

Το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής, ως πεδίο ολιστικής ανάπτυξης και ενδυνάμωσης της προσωπικότητας των μαθητών, πειραματίζεται με το εργαστήρι δημιουργικής γραφής και παραγωγής ποιητικού λόγου. Οι μαθητές και οι μαθήτριες των Δ1 και Δ2 τάξεων, υπό την καθοδήγηση της δασκάλας Θεατρικής Αγωγής του σχολείου μας, κ. Μάρθας Παπαδοπούλου, έγραψαν τα πρώτα τους ποιήματα, εκφράζοντας τον ψυχοσυναισθηματικό και πνευματικό τους πλούτο. Άλλωστε η αληθινή, γνήσια ποίηση προϋποθέτει ευαισθησία και αγνότητα ψυχής, που μοναδικά διαθέτουν τα μικρά παιδιά.

ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

Αντικρίζω τα μάτια της φύσης

τ’ αγάλματα του ουρανού.

Ακούω τον κεραυνό

που χτυπά τον βράχο.

Πιστεύω σε αρχαία όνειρα

με αγγέλους χρυσούς.

Ταξιδιώτης είμαι

ξύλινος

όλο φεύγω μακριά

ο άνεμος

με παίρνει μακριά.

 Χρήστος Ι.

 

   

                                        ΑΠΟΡΙΕΣ

Κι εγώ που άγγιξα ένα αστέρι;

Εγώ που έβαλα φτερά στην πέτρινη στέγη;

Θ’ ανθίσει το φως;

Θα έρθει αυτή η ώρα;

Ας μην ρωτήσω άλλα.

Σιωπή…

 Ανδρέας Σ.

 

 

                                        ΞΑΝΑ

 Θα λάμψει η νύχτα.

Θα γελάσει η θάλασσα.

Κρύβω στην ψυχή μου

ένα κόκκινο ρόδι

κι ένα μικρό σπουργίτι.

Το ένα φέρνει τύχη

το άλλο γαλήνη.

Αλήθεια σας λέω!

Θα γεννηθώ ξανά.

 Ιφιγένεια Γ.

 

 

                                        ΠΙΣΤΗ

 Πιστεύω

στον ποταμό που ρέει

στον ήλιο που λάμπει

στην ανθισμένη παπαρούνα

στο θαύμα του κυπαρισσιού

στα μαγικά σύννεφα.

Πιστεύω

στο κατακόκκινο φεγγάρι

της σκέψης

στο χελιδόνι του νου.

 Αφένδρα Α.

  

 

                                        ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Περιμένω την άνοιξη

ν’ ανθίσει η φύση

να λουλουδίσουν οι αυλές

να τραγουδήσουν τ’ αηδόνια

να παίξουν τα παιδιά στις αλάνες.

 

Περιμένω την άνοιξη

να προσκυνήσω τη λιακάδα

να μεγαλώσουν οι μέρες μας

να μεγαλώσουν οι καρδιές μας

να φανεί η ομορφιά.

  Σωτήρης Κ.

 

 

                                        ΕΛΠΙΔΑ

 Ονειρεύομαι το θαύμα!

Ζεστά χαμόγελα

χρυσές καρδιές

ευωδιαστά λουλούδια

χρωματιστά πουλιά.

Η φύση θα φοράει

το φουστάνι της άνοιξης.

Θα βρέχει μόνο αγάπη και χαρά.

Θα αγγίξουμε τον γαλάζιο, απαλό ουρανό

θα κοιμηθούμε στα λευκά σύννεφα.

Ονειρεύομαι το όνειρο!

 Βασιλική Μ.                               

  

 

                                        ΕΙΡΗΝΗ

 Ρίξε το βέλος στη βαρυχειμωνιά

στον παγωμένο δρόμο

να μπει η άνοιξη.

Ρίξε το βέλος στον πόλεμο

στον παγωμένο κόσμο

να μπει η Ειρήνη.

 Στέργιος Β.

 

 

                                        ΦΩΣ

 Είμαι το άστρο που λάμπει

πάνω απ’ τα σύννεφα της νύχτας.

Ντύνομαι το φως.

Μεταμορφώνομαι!

Γίνομαι μαργαρίτα

που ξέρει ν’ αγαπά.

Γίνομαι παπαρούνα

που κλέβει την παράσταση.

Μια μελισσούλα είμαι.

Πίνω το νέκταρ της ζωής!

 Ελένη Κ.

  

  

                                        ΟΝΕΙΡΑ

 Στον ύπνο μου βλέπω όνειρα

Πολύχρωμες λίμνες

δέντρα από ζάχαρη

λευκά περιστέρια.

 

Νιώθω ευτυχία!

Μια μέρα θα γίνουν αληθινά.

 Ιωάννα Κ.

 

 

                                        Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Πίσω από μια πέτρα

κρυμμένο χρυσελεφάντινο λουλούδι

μου μίλησε.

Μαγεύτηκα απ’ τη γλυκιά φωνή του

το άγγιξα

χάιδεψα τα φύλλα του

του έδωσα νεράκι.

Από τότε ακολουθώ

τον δρόμο των λουλουδιών

Ξέρω πια

πως δεν υπάρχουν λύκοι.

 Γιάννης Α.

 

 

 

                                        ΨΥΧΗ

 Δακρύζω

στα πιο μυστικά πράγματα.

Στάζω μέλι.

Μια ηλιαχτίδα αγάπης.

Γίνομαι ελάφι του δάσους

πεταλούδα

περιστέρι

ποταμός

αστέρι.

Είμαι η ψυχή!

 Αγγελική Ζ.

 

 

ΘΛΙΨΗ

Ήρθε η ώρα

της αλήθειας

πίσω απ’ το κόκκινο φεγγάρι.

Το κάστρο είναι ολόμαυρο

και το δάσος χαμένο.

 Γιώργος Γ.

   

 

 

                                         ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ

 Η καρδιά σου είναι μαρμάρινη.

Η δική μου χρυσή.

Ζωγραφίζει το καλοκαίρι

Άνοιξε το παράθυρο

να δεις τα χρώματα!

 Γιώργος Κ.

 

 

                                        ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ

                                         Ένα σπουργίτι στο δάσος κελαηδάει.

Η φωνούλα του μαγεία, απόλαυση!

Θαμπωμένο απ’ τα πανέμορφα λουλούδια

σηκώνει το κεφάλι

κι ευχαριστεί τον ήλιο.

Μας χαιρετάει από ψηλά.

 Έλενα Σ.

 

 

                                        ΠΟΛΕΜΟΣ

 Μια πόλη χαλασμένη.

Στρατιώτες πολλοί.

Τα δέντρα κάηκαν.

Άνθρωποι ραγισμένοι

εγκλωβισμένοι

στο κελί της ψυχής.

Τόσα παιδιά χάθηκαν

χωρίς να φταίνε.

 

Άγγελοι στον βράχο έγιναν.

Προσεύχονται για την ειρήνη.

 Φαίη Τ.                                  

                                      

                                        ΕΝΑΛΛΑΓΕΣ

 Φιλίες έρχονται

φεύγουν

χάνονται.

Άλλοτε μίσος, απάτη

άλλοτε αισθήματα

έρωτας

κρυφή καρδιά!

 Καλλιόπη Σ.

 

 

                                        ΖΩ

Περπατώ με την ψυχή μου

το τριαντάφυλλο

της χρυσής καρδιάς.

Ανάβω το κερί του κόσμου.

Πίνω το νερό του θανάτου.

 Θάνος Σ.

 

                                      

                                        ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

 Στο παράθυρο του κόσμου

ένας γλάρος

ένα σπουργίτι

μια πεταλούδα

κι ένα λουλούδι

έγιναν φίλοι για πάντα.

Ελευθερία

φτερά

ψυχή

ρίζες.

 Δήμητρα Τ.                                     

                                            ΤΟ ΠΑΙΔΙ

                                         Αλλιώτικη άνοιξη.

Τίποτα δεν είχε ανθίσει.

Ξύλινος άνεμος στο σκοτάδι.

Ούτε πουλί

ούτε χαμόγελο

ούτε μια χρυσή βροχή

να ζωντανέψει η γη.

Μα ξάφνου

βγήκε στο παράθυρο

ένα παιδί!

 Κωνσταντίνα Ν.

 

 

 

                                         ΧΑΡΑ

Κάτω από μια καστανιά

παίζω κρυφτό

μ’ ένα χρυσό χελιδόνι.

Ποτέ δεν με σκεπάζει η λύπη.

Αγαπώ την ειρήνη και τη χαρά.

 Ιάσων Ν.

 

                                        

                                          ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

 Μην κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια.

Δεν είσαι μόνος.

Έχεις φτερά λαμπερά

έχεις καρδιά δυνατή.

Πέτα πάνω απ’ τον βράχο.

Κάνε φίλη την άνοιξη.

Ο κόσμος είναι ανοιχτός!

Σε περιμένει.

 Ιωάννα Π.

 

                                          ΜΑΖΙ

Μην κλαις.

Δεν είσαι μόνος.

Έχεις τον εαυτό σου

φίλο σου παντοτινό.

 Γιώργος Χ.